balkon

Adada'ki fakirhanemizde keyifli bir balkonumuz var, 1950 lerden kalma evin en güzel yeri üç bir yanında geniş balkonunun olması.
Zaten bizi bu evde olmaya ikna eden de bu balkonlar idi.
Benim için balkonların her anı keyifli, Ali için bulunmaz nimet nerede güneş yoksa oradaki salıncak ya da hamakta uyuyor hava temiz...
Keyifli zamanlardan biri de geceleri sevgili ile karşılıklı oturup kısa bir süre de olsa bloglara bakmak, yazmak, yorumlamak.
Sonrasında ben oturmaya biraz daha devam ediyorum.
Karşıdaki inci dizileri gibi İstanbul'a bakıyorum.
Uçsuz bucaksız ışık noktaları, inen kalkan uçaklar, derinden şehrin sesi uğultu gibi geliyor...
mesela şu anda şehrin arkalarında şimşekler çakmakta acaba yağmur mu gelir....
Arada süzülen ışık selleri ile vapurlar....
Bilmediğim sabit ötüşlü bir kuş....
Uzaktan köpek havlamaları...
Hemen karşımdaki tepede Harry Potter şatosu misali gizemli Ruhban Okulu...
Sakin ve serin geceler oluyor...
Martılar dahi uyuyor belli...
İnsan sakinleşiyor...
Huzur buluyor...
Bay Başbakan'ı buraya davet edeceğim bir gece, gel diyeceğim otur, boşver korumaları falan gel rahat bir pantalon bir tişört, bırak kavgaları, şöyle bir bak, çay da veririm sana, biraz sessizce dinle, sakinleş, bak huzura ihtiyacımız var, ben burada huzur buluyorum, bazen saatlerce susuyorum hiç konuşmuyorum, bak ne güzel sessizlik, hani var ya sessizliğin sesini dinle...biraz huzur al biraz huzur ver, sabaha kadar otururum seninle hiç konuşmayız. Öylece otur soru da sormam sana, zaten sigara da içmiyorum, yeter ki bir ara ver biraz soluklanalım... Hiç bir talebim de olmaz birtek biraz huzur.... ne olur.....