29 nisan 2007 çağlayan

Oradaydık, çoğumuz oradaydık, sevgili ile gittik, büyük bir sevinç ile gittik, iyi ki gittik, iyi ki çoğumuz gelmiştik, iyi ki tek yürek bağırdık, iyi ki herkesin yüzü gülüyordu, umut vardı, asla karamsarlık yoktu, nefret yoktu kimse için, çünkü bir cumhuriyet çocuklarıydık, bu devleti kuran ve adım adım yürüyen, Atatürk evlatlarıydık.

Çocuklar vardı, gençler, kadınlar erkekler, yaşlılar belki yürüyemeyecek kadar olanlar bile dim dik ayaktaydı. Çünkü insan olma hakkını aldıkları bu cumhuriyete sevdalıydı hepsi, sağcı solcu değildi hiçbiri, Atatürk cumhuriyetinin alnı ak tertemiz evlatlarıydı. Padişah kulu değil vatanın ferdiydik. Demokrasiyi birileri gibi araç değil amaç edinmiştik. Cumhuriyete, onun kazanımlarına, insan olmaya fert olmaya sevdalanmıştık. Anne babalar vardı çocukları kucaklarında, gıkları çıkmadı sıcağa ve kalabalığa yeter ki o minik hafızası bu gücü görsün ve oraya yerleştirsin diye.

Bindirilmiş kıta değildik asla olmadık biz, kimsenin buyruğu ile hareket etmedik. olsa olsa "1000 Dirilmiş Kıtaydık" biz. belki çok rahat oturmuştuk yıllarda yerimizde, birileri altımızı oyarken. Ama aymazlık etmedik, uyandık, orada olduk Tandoğan'da, Çağlayan'da yetmezse her şehrin her meydanında.

Sevgiyle, saygıyla, başımız dimdik ve hiç bıkmazsızın. Kimsenin inancına karışmadan ama cumhuriyetimize ve onun temel kurallarına sım sıkı sarılarak. Çağdaş nedeniyet çizgisinde, bilimin ışığında, insan gibi yaşamak için, kul olmamak fert olmak için, karanlığa teslim olmamak için...