Küçük Alaç'ın mezuniyeti

Canım Alara, ilköğretim'den mezun oldu.

Nev'i şahsına münhasır kişiliği ile canımız kız artık genç kızlığa adımını atıyor. Aslında hiç belli etmedi ama heyecanlıydı elbette, öyle ya, evinin hemen karşısında ana okulu dahil 9 yıldır gittiği okulu bitti. Makyajını kendi yapmıştı dün, saçları yapılmış, kendi seçtiği elbisesinin altına gene kendi isteği doğrultusunda vans ayakkabılarını giymişti.

Mezuniyet partisinde tüm arkadaşları ile neş'e içinde coştular, bizimki "kolbastılara" pek katılmadı ama çok mutluydu.

Sevgili ve ben de giyinip kuşandık, kadehlerimizi şereflerine kaldırdık. Pırıl pırıl mezunları alkışladık.

Acaba, en keyifli dönemin bittiğini bundan sonra daha zor, sonra daha da zor ve sonra da en zor şartlara yelken açtıklarının farkındalar mı ? . Dün bence tek bildikleri birşey bitirdikleri idi, hepimizde olduğu gibi...Ama yaşam bu, hepsi yapılacak, yeter ki sonra yaş kemale erip arkaya bakıldığında, "eh utanılacak birşey yapmamışım, yaşamı iyi yaşayıp, iyi yaşatmışım, en önemlisi kendime güvenmiş, adımlarımı sağlam atmışım, kendimce başarılı olmuşum"  denebilsin.

Ben Atatürk, ilkelerini içine sindirmiş, iki dünya insanı yaratmak istedim, modern, ezik olmayan, girdikleri ortamlarda başları dik, fikirleri hür olmalarını her zaman hatırlatırım. İkinci sınıf vatandaş olmayı asla kabul etmemelerini, bilimi her şeye üstün tutmalarını, inançlarının hür ve kendi içlerinde saklı bulunmasını öğretmeye çalıştım. İnsan olmalarını, fert olabilmelerini, sıradan, sürüden değil, şunun kızın, şunun torunu vesaire değil adları ile anılan insan olmalarını isterim. Umarım öyle de olurlar. Yolları açık olsun. Korkmasınlar. Sağlam adımlarla yürüsünlen.

Hep  bedende ve fikirde sağlıklı, mutlu ve başarılı, sevgi dolu olsunlar....